Pojawienie się bilateralnej martwicy kości udowej u pacjenta z eosinofilowym zapaleniem przełyku stosującego flutykazon

W ostatnich badaniach naukowych pojawiły się nowe, istotne informacje na temat flutykazonu, substancji czynnej stosowanej w leczeniu eosinofilowego zapalenia przełyku (EoE). Badanie to, które zostało zaprezentowane na kongresie United European Gastroenterology (UEG) Week w 2024 roku, dokumentuje pierwszy przypadek bilateralnej martwicy kości udowej (AVN) u pacjenta z EoE, który przez długi czas stosował flutykazon w postaci inhalacyjnej. To doniesienie podkreśla znaczenie świadomości o potencjalnych, poważnych skutkach ubocznych długotrwałego stosowania kortykosteroidów, nawet tych podawanych w formie wziewnej.

Charakterystyka eosinofilowego zapalenia przełyku

Eosinofilowe zapalenie przełyku (EoE) to przewlekłe, immunologiczne schorzenie, które dotyka zarówno dzieci, jak i dorosłych. Jego częstość występowania wzrosła w ostatnich dwóch dekadach, osiągając 1 na 1500-2000 osób. EoE jest związane z reakcjami immunologicznymi, które prowadzą do stanu zapalnego i przekształceń błony śluzowej przełyku. Najczęstsze objawy kliniczne u dorosłych to trudności w połykaniu, ból w klatce piersiowej oraz zgaga. Diagnoza opiera się na objawach dysfunkcji przełyku oraz obecności 15 lub więcej eozynofilów na polu widzenia w biopsji przełyku.

Opis przypadku

Przedstawiony przypadek dotyczy 28-letniego mężczyzny, który od 10. roku życia zmagał się z objawami EoE, jednak diagnoza została postawiona dopiero w wieku 16 lat. Po kilku latach leczenia farmakologicznego, w tym stosowania flutykazonu przez siedem lat, pacjent rozwinął objawy bilateralnej martwicy kości udowej. W marcu 2023 roku zdiagnozowano u niego AVN, co wymagało chirurgicznej interwencji. Po zaprzestaniu stosowania flutykazonu i rozpoczęciu terapii dupilumabem, objawy EoE ustąpiły, a pacjent stał się bezobjawowy.

Wyniki badania

W badaniu stwierdzono, że pacjent, mimo długotrwałego stosowania flutykazonu, nie uzyskał pełnej poprawy objawów EoE. W trakcie leczenia, pomimo stosowania wysokich dawek inhibitorów pompy protonowej, pacjent nie doświadczył znaczącej poprawy. Dopiero po wprowadzeniu dupilumabu, pacjent doświadczył poprawy stanu zdrowia, co potwierdziły badania endoskopowe i biopsje. Warto zauważyć, że pacjent nie miał innych oczywistych czynników ryzyka rozwoju AVN, co sugeruje, że długotrwałe stosowanie flutykazonu mogło przyczynić się do tego powikłania.

Dyskusja na temat skutków ubocznych stosowania flutykazonu

Flutykazon, jak inne kortykosteroidy, jest znany z potencjalnych skutków ubocznych, w tym AVN. Martwica kości udowej jest stanem, który może prowadzić do poważnych komplikacji, a jej rozwój jest związany z długotrwałym stosowaniem kortykosteroidów. W literaturze medycznej istnieją doniesienia o przypadkach AVN związanych z użyciem sterydów wziewnych, jednak nie były one związane z EoE. W przypadku naszego pacjenta, który przez siedem lat stosował flutykazon, długotrwałe leczenie mogło być kluczowym czynnikiem w rozwoju AVN.

Podsumowanie i wnioski

Wnioski z tego przypadku podkreślają konieczność zwiększenia świadomości na temat potencjalnych skutków ubocznych długotrwałego stosowania kortykosteroidów, w tym flutykazonu, w leczeniu EoE. Nasze badanie stanowi pierwszy przypadek dokumentujący związek między stosowaniem flutykazonu a AVN, co może mieć istotne znaczenie dla praktyki klinicznej. Zachęcamy do dalszych badań w celu lepszego zrozumienia tego związku oraz do ostrożności w stosowaniu długoterminowej terapii kortykosteroidami.

Bibliografia

Alakrad Eyad, Al Teneiji Khalifa, Khan Shaima W, Al zaabi Mohamed, Ben Ghashir Najla Saleh and Alahmad Maryam. First Case Report of Bilateral Avascular Necrosis in an Eosinophilic Esophagitis Patient on Swallowed Fluticasone. Cureus , 16(11), 319-332. DOI: https://doi.org/10.7759/cureus.72815.

Zobacz też:

Najnowsze poradniki: